امنیت ملی و توسعه پایدار: پارادایم پساواشنگتنی و حکمروائی خوب

چکیده حکمروائی خوب یک اصطلاح غیرمتعیّن است که به اقتضای بستر تفسیر می­گردد. این اصطلاح با هدف توسعه مردم­سالاری و مساوات، هم دارای ابزارهای وسیع­تر و هم اهداف گسترده­تر است. این نوع حکمروائی و توسعه پایدار، دو مفهومی هستند که به یکدیگر مرتبط­اند و اگرچه حکمروائی خوب، توسعه پایدار را ضمانت نمی­کند، اما فقدان آن، تحدید و مانعی برای توسعه پایدار می­شود. از سوی دیگر، امنیت، شرایط و بسترهای تحقق این دو هدف والا را فراهم می­کند و منجر به تأثیرات زیادی بر یکدیگر می­شود. بنابراین، با مفروض گرفتن این ادعا که حکمروائی خوب، توسعه پایدار و امنیت ملّی بر اساس ترسیم خطوط وابستگی متقابل، کناکنش همبسته، تعامل­گرا، عقلانیت ارتباطی و راهگشا موجب پیشرفت هر واحد سیاسیِ درحال توسعه می­باشد، اهتمام این مقاله بر تحلیل چیستی و چرایی این پدیده است.